Das wel ff iets anders dan een 9 tot 5 kantoorbaan

Ja, ja, eindelijk dan een bericht van mij :-)! Maar geen bericht was in dit geval goed bericht, want het gaat uitstekend hier met mij! Ik ben sinds drie weken aan het werk en hoewel dat wel ff iets anders is dan een 9 tot 5 kantoorbaan in Nederland en ik ´s avonds volledig gesloopt ben, heb ik het erg naar mijn zin en vind ik het werken met de kinderen heel erg leuk, maar dat is denk ik wel een beetje af te lezen aan de foto´s die bij dit bericht zijn bijgevoegd.

Op de 2e en 3e foto zien jullie het kindertehuis en het eetlokaal Los Pinos en op de 4e foto het eetlokaal en de klaslokalen van Ichoca. In het kindertehuis woont een vaste groep meisjes die verzorgd worden door de nonnen. Naar het eetlokaal van Los Pinos komen dagelijks zo´n 50 a 60 kinderen om te eten en naar het eetlokaal van Ichoca komen dagelijks zo´n 30 kinderen.
´s Morgens gaan we (ik en de andere twee vrijwilligers, Marit en Karin) altijd eerst naar Los Pinos waar we helpen in de keuken (en ik ben al een ervaring rijker met het volledig klaarmaken van vis. Tis ff slikken, maar dan gaat het wel :-)) of één van ons geeft Engelse aan de kinderen van het kindertehuis. Ik verzorg de les op woensdag voor de allerkleinsten en dat is erg leuk, want ze willen heel graag Engels leren en alles weten. Vorige week heb ik ze geleerd hoe onze lichaamsdelen heten en vooral het liedje ¨head, shoulders, knees en toes¨en het bijbehorende dansje was een groot succes (vooral het gedeelte ¨top of your nose¨en we met de vinger op onze neus een rondje gingen draaien)! Ze konden er geen genoeg van krijgen: eerst heel langzaam en daarna steeds en steeds sneller :-)! Zelfs de nonnen moesten erbij gehaald worden om naar onze performance te kijken. Sta je dan als volwassene met je vinger op je neus rondjes te draaien voor een groep nonnen in Peru!

Als de morgen voorbij is, blijven of lunchen in Los Pinos samen met de kinderen en organiseren we, nadat de tandjes gepoetst zijn, ´s middags een activiteit, of we wandelen verder de berg op (± 30 min) naar Ichoca om daar te eten en een activiteit te organiseren. Die wandeling is fantastisch mooi, maar ook wel erg vermoeiend voor de beentjes. Als ik hier langer zou blijven, zou ik zeker een ezel aanschaffen :-)!

Op meerendeel van bijgevoegde foto´s zien julie een activiteit in het kader van de verjaardag van Tamara (coördinator stichting): slingers maken, taartjes versieren (en wat een creaties hè :-)), ouderwets Hollands koekhappen (ook een groot succes), een Piñata kapotslaan (zie foto 35), dansen en Pachamanca eten! Pachamanca is een typische Peruaanse maaltijd (zie 3-,4 en 5-nalaatste foto), waarbij een groot gat in de grond gegraven en waarin vervolgens vlees, groente, aardappels (die overigens oorspronkelijk uit Peru en andere Andeslanden komen en hier in alle soorten en maten te vinden zijn. Vooral de camoté, zoete aardappel, eten ze hier veel) op stenen in gelegd wordt, vervolgens wordt afgedekt met stenen, bladeren, gras etc. Ff anderhalfuurtje stomen en klaar is de Pachamanca! FF iets anders dan een stoommaaltijdje van de Appie! Voor de kinderen echt een feestmaaltijd. Pachamanca is overigens van het woord Mama Pacha, wat moeder aarde betekent (in Quechua).

Een ander gerecht dat hier verder populair is, is anticucho, oftewel….koeiehart! En jawel, ik heb het in het kader van je moet alles een keer geprobeerd hebben, gegeten tijdens een bbq op dakterras van Tamara! De eerste foto is het bewijs! En kmoet toegeven dat het me goed gesmaakt heeft, maar omdat het een hart is, ik het wel met een dubbel gevoel gegeten heb :-I. En verder heb ik vandaag mijn eerste ¨cuy¨ (cavia) naar binnen gewerkt!!! En Lievijn, je had gelijk hoor, tis net als een kippetje! Dat je ´m met poten, hoofd en al geserveerd krijgt is wellicht ietsje minder :-I. Eén van de dingen die ik nog niet gegeten heb, maar wellicht morgen of binnenkort op de agenda staat, is Ceviche. Rauwe vis, klaargemaakt in citroensap, maar meer kan ik er nog niets over zeggen. Eén van de meest populaire drankjes in Peru is Inca Kola, wat overigens niets te maken met gewone cola. Het is knalgeel van kleur en het heeft een beetje de smaak van bubbelgum (wel lekker overigens). De andere nationale drank is Pisco, een sterke zure drank (niet mijn favoriet) dat overigens ook dient als basis voor de populaire Peruaanse cocktail Pisco sour.

Ik hoop dat ik met dit lange verhaal goedgemaakt heb dat jullie een tijdje effe niet van me gehoord hadden, maar het gaat dus erg goed met me en heb het hier uitstekend naar mijn zin! Dat wordt overigens straks nog een probleem, want ik moet toch stiekem ook niet meer denken aan een kantoorbaan van 9 tot 5! Spaans gaat verder nog steeds traag, mááár gestaag! Mijn laatste blunder was dat ik zei (in een gezelschap): Me gusto dolor...........ik hou van pijn........ahum, kwilde zeggen: me gusto esto olor (ik hou van deze geur). Toch ff iets anders :)! Overigens bedoelde ik de geur van Eucaliptus die je hier in de bergen overal om je heen ruikt. Heerlijk en werkt ontspannend hè?! Goed, klaat het hierbij, maar zal mijn best doen met regelmaat van me te laten horen! Vind het in ieder geval erg fijn om jullie berichtjes te ontvangen!

Besos Hester :-)

Ps – bij het vorige bericht ¨Feliz dia de la Reina¨ heb ik nog foto´s van Koninginnedag hier in Peru geplaatst.