Paya Mengkuang
Door: Hester
Blijf op de hoogte en volg Hester
22 Juni 2014 | Maleisië, Kuala Lumpur
Beste allemaal,
Hopelijk gaat alles goed met jullie?! Ik ben inmiddels aan het werk als CDO'er in Paya Mengkuang (provincie Pahang). Het betreft een Orang Asli village (de oorspronkelijke bewoners van Maleisië) met ongeveer 1000 inwoners. Mijn opdracht is onder meer ervoor te zorgen dat meer kinderen in dit dorp naar school gaan. De school is er inmiddels, maar slechts enkele kinderen komen om onderwijs te volgen/Engels te leren.
Het is even wennen hier en er wordt veel gevraagd van mijn aanpassingsvermogen, vooral qua leefomstandigheden. Dacht ik dat de omstandigheden hiervoor marginaal waren . . haha . . . dit is nog een aantal gradaties minder: Ik woon in een houten huisje, slaap op een dun matras op de grond, ik heb geen douche, geen koelkast, geen tv, internet of wat dan ook. De eerste paar dagen vroeg ik me serieus af of ik mezelf niet enigszins overschat had en of ik dit wel zou kunnen, maar ik besloot dat je iets altijd een paar dagen de kans moet geven. En op één of andere wonderbaarlijke wijze, lukt het me om me snel aan te passen of eigenlijk zelfs de situatie leer waarderen. Het dorp is oud, maar in basis zo mooi gebouwd. Prachtig al die houten huisjes met veranda's. En 's avonds rondlopen in het dorp (= veilig, don't worry) heeft een meditatieve werking: donker, maar net niet pikdonker, overal zie je mensen stilletjes op hun veranda's zitten met een beetje verlichting, mij vriendelijk groetend en een prachtige sterrenhemel boven me. En ach . . . je wassen door water over je hoofd te gooien, gaat eigenlijk best prima. Dacht bij mezelf: als ik dit ga redden dit jaar (wonen en werken op deze manier) kan ik echt alles aan :-)!
Ik vond het wel even spannend qua hoe de lokale bevolking mij zou ontvangen, ik bedoel, een westerling die geen Bahasa spreekt, maar ik heb het gevoel dat ze me wel accepteren en het eigenlijk wel interessant vinden. Bovendien heb ik een trainee, die uitstekend Bahasa spreekt en indien nodig alles prima kan vertolken. De trainee en ik kunnen het erg goed vinden. Gelukkig, want we brengen ongeveer 24/7 van de tijd met elkaar door. Om onszelf een beetje populair te maken, beginnen we met wat community activities, alvorens nieuwe zieltjes te gaan winnen. As vrijdag hebben we bijvoorbeeld alle kinderen uit het dorp uitgenodigd voor een filmavond (zojuist The Lion King gedownload) en het weekend daarop willen we iets voor de volwassenen organiseren. Idee is een beetje dat we een soort van community centre willen creëren en gaandeweg het vertrouwen van de bevolking winnen en de ouders de kinderen bij ons naar school laten gaan. Verder vooral bezig met administratieve zaken, planningen maken, brainstormen, trainee inwerken etc. Kortom, ik vermaak me wel.
Hoop dat met jullie ook alles goed gaat! De WK-uitslagen ontgaan mij hier natuurlijk niet! Wanneer ik hier zeg dat ik uit Nederland kom, krijg ik momenteel regelmatig de reactie: "ah, 5-1!". Er werken overigens nog een aantal andere Nederlanders bij SOLS en dat is op sommige momenten wel even fijn :-)!
Zoals ik schreef, heb ik geen internet dus vergeef me dat jullie niet wekelijks een verslag van me ontvangen en ik niet per ommegaande op e-mail reageer, maar doe mijn best! Desalniettemin is het op die momenten dat ik toegang heb tot internet erg fijn om berichten/e-mails van het thuisfront te lezen :-)!
Liefs vanuit Maleisië
Hopelijk gaat alles goed met jullie?! Ik ben inmiddels aan het werk als CDO'er in Paya Mengkuang (provincie Pahang). Het betreft een Orang Asli village (de oorspronkelijke bewoners van Maleisië) met ongeveer 1000 inwoners. Mijn opdracht is onder meer ervoor te zorgen dat meer kinderen in dit dorp naar school gaan. De school is er inmiddels, maar slechts enkele kinderen komen om onderwijs te volgen/Engels te leren.
Het is even wennen hier en er wordt veel gevraagd van mijn aanpassingsvermogen, vooral qua leefomstandigheden. Dacht ik dat de omstandigheden hiervoor marginaal waren . . haha . . . dit is nog een aantal gradaties minder: Ik woon in een houten huisje, slaap op een dun matras op de grond, ik heb geen douche, geen koelkast, geen tv, internet of wat dan ook. De eerste paar dagen vroeg ik me serieus af of ik mezelf niet enigszins overschat had en of ik dit wel zou kunnen, maar ik besloot dat je iets altijd een paar dagen de kans moet geven. En op één of andere wonderbaarlijke wijze, lukt het me om me snel aan te passen of eigenlijk zelfs de situatie leer waarderen. Het dorp is oud, maar in basis zo mooi gebouwd. Prachtig al die houten huisjes met veranda's. En 's avonds rondlopen in het dorp (= veilig, don't worry) heeft een meditatieve werking: donker, maar net niet pikdonker, overal zie je mensen stilletjes op hun veranda's zitten met een beetje verlichting, mij vriendelijk groetend en een prachtige sterrenhemel boven me. En ach . . . je wassen door water over je hoofd te gooien, gaat eigenlijk best prima. Dacht bij mezelf: als ik dit ga redden dit jaar (wonen en werken op deze manier) kan ik echt alles aan :-)!
Ik vond het wel even spannend qua hoe de lokale bevolking mij zou ontvangen, ik bedoel, een westerling die geen Bahasa spreekt, maar ik heb het gevoel dat ze me wel accepteren en het eigenlijk wel interessant vinden. Bovendien heb ik een trainee, die uitstekend Bahasa spreekt en indien nodig alles prima kan vertolken. De trainee en ik kunnen het erg goed vinden. Gelukkig, want we brengen ongeveer 24/7 van de tijd met elkaar door. Om onszelf een beetje populair te maken, beginnen we met wat community activities, alvorens nieuwe zieltjes te gaan winnen. As vrijdag hebben we bijvoorbeeld alle kinderen uit het dorp uitgenodigd voor een filmavond (zojuist The Lion King gedownload) en het weekend daarop willen we iets voor de volwassenen organiseren. Idee is een beetje dat we een soort van community centre willen creëren en gaandeweg het vertrouwen van de bevolking winnen en de ouders de kinderen bij ons naar school laten gaan. Verder vooral bezig met administratieve zaken, planningen maken, brainstormen, trainee inwerken etc. Kortom, ik vermaak me wel.
Hoop dat met jullie ook alles goed gaat! De WK-uitslagen ontgaan mij hier natuurlijk niet! Wanneer ik hier zeg dat ik uit Nederland kom, krijg ik momenteel regelmatig de reactie: "ah, 5-1!". Er werken overigens nog een aantal andere Nederlanders bij SOLS en dat is op sommige momenten wel even fijn :-)!
Zoals ik schreef, heb ik geen internet dus vergeef me dat jullie niet wekelijks een verslag van me ontvangen en ik niet per ommegaande op e-mail reageer, maar doe mijn best! Desalniettemin is het op die momenten dat ik toegang heb tot internet erg fijn om berichten/e-mails van het thuisfront te lezen :-)!
Liefs vanuit Maleisië
-
22 Juni 2014 - 19:03
Marielle:
Hey Hester! petje af! ook hier alweer je draai gevonden, zo te lezen. Het gaat je zeker lukken meer kinderen voor jullie school te winnen....aan je enthousiasme en inzet zal het zeker niet liggen. voor je het weet heb je heel de provincie Pahang voor je gewonnen:). ik kijk er naar uit meer van je reisverhalen te lezen. Ik denk aan je!
Liefs Marielle -
23 Juni 2014 - 12:09
Angelique:
Heeey hester,
Leuk om te horen hoe je daar alles op pootjes aan het zetten bent. Heel veel succes ermee en hoop dat het lukt. Dat er maar veel kindjes naar school gaan. De ouders inpalmen indd zodat ze denken dat het goed is waar hun kids heen gaan.
Als ik je verhaal lees zou ik je zo komen helpen!!!
Zondag vieren wij luka s 1e verjaardag!! Word een groot feest met taart en cadeaus en lieve mensen. (Jammer dat jij er niet bent)
Gelukkig is luka elk jaar jarig -
24 Juni 2014 - 21:45
Esther Hulsbergen:
hi there, mooi verslag en mooie foto's! jullie volgen daar toch wel het nederlands elftal op een groot beeldscherm? ;-) -
24 Juni 2014 - 21:58
Lievijn:
Hey Hestertje, goed dat jullie een voetbal veld hebben. Ik ga dit weekend op voetbalkamp en direct daarna heb ik een week kamp van school. En ik denk dat ik daarna een weekend moet slapen :-). Wel een leuke gezellige school hebben jullie daar. Ziet er beter uit dan dat oude ding van ons :-). Verder gaat alles helemaal goed, hopelijk bij jou ook. Groetjes Lievijn -
11 Juli 2014 - 19:46
Riekje Slagman:
hoi hester
wat fijn dat het goed met je gaat en je kunt aanpassen
veel succes bij de dingen die je daar doet en gaat doen
petje af
groetjes henk en riekje slagman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
