Z'n gangetje :)

Beste allemaal,

Vrijdag 7 november

Zojuist terug van een afspraak in Temerloh met ‘the head of the local government department’, zijn assistent en nog een derde figuur om, je gelooft het of niet, anderhalf uur een gesprek te hebben over ons verstopte toilet. Serieus, anderhalf uur met drie man sterk praten over een verstopt toilet. Maar goed, na al zo’n 4 maanden gebakkeleid te hebben over het toilet, reeds RM600,- armer te zijn aan een tussentijds niet werkende oplossing, betreffende het legen van de tank die zijn beste tijd gehad heeft en na één regenbui weer vol zit - en laat het nu regenseizoen zijn - gaat er dan eindelijk iets gebeuren. Eerst wilden de grapjassen opnieuw de tank laten legen, maar ik zei (in weliswaar iets subtielere woorden): “Dat geld à RM600 kun je dan net zo goed gelijk bij de rest van de shit in het toilet gooien” (alhoewel het voordeel dan wel weer is, dat je het er zo weer uit kunt halen, want het komt geen haarbreedte verder). Een volledige rennovatie/nieuw systeem kost RM5000 maar dit betreft dan wel een duurzame oplossing. Even dreigde de beste man mij af te wimpelen door te zeggen: “Sorry, maar het is November en het budget is op en pas tegen April volgend jaar weten we wat het nieuwe budget wordt”, maar ik keek hem daarop lang en doordringend aan met een blik die tegelijkertijd op onweer en een dreigende huilbui stond, dat de beste man na wat overleg te hebben gepleegd toch budget wist vrij te maken. Waar een wil is, is een weg! Al dacht deze man in eerste instantie: “Waar een wil is, ben ik weg”. Na afloop van de afspraak werd ik geëscorteerd door zijn assistent helemaal naar Paya om een uitvoerige fotosessie van het verstopte toilet te maken (jammer dat we nog niet in een tijdperk leven, waarbij er geuren van foto’s afkomen). Ik dacht dat had je mij ook kunnen laten doen, dat had weer een hoop tijd én geld bespaard, maar goed. Bovendien nu hij er toch eenmaal was, heb ik hem ook gelijk maar even wat foto’s laten maken van wat andere zaken die wat aandacht verdienen :-)! Nou, zoals het er nu naar uitzien, gaan ze half december een volledig nieuw toiletsysteem bouwen.

Maar goed, afgezien van de toiletperikelen, gaan de zaken uitstekend. Afgelopen dinsdagmiddag werd ik gebeld door de Rotary Club. Er zouden die avond een aantal journalisten bij de vergadering aanwezig zijn die een verhaal wilden schrijven over de RC en de initiatieven die ze sponsoren. Nu wilden ze graag dat ik kwam om te vertellen over de excursie met alle studenten naar KL die zij gaan sponsoren. Uiteraard ben ik die avond aanwezig en ik word na afloop van de vergadering apart aan een tafel gezet met drie (!!!) journalisten van drie verschillende lokale kranten. Pfff, twas een bevalling, aangezien alle drie tegelijkertijd hun vragen stelden, maar het ging wel goed volgens mij. Ze waren in ieder geval dusdanig enthousiast dat ze voorstelden een volledig verhaal over Paya te gaan schrijven (los van het verhaal waar ze oorspronkelijk voor kwamen) en voorstelden om langs te komen voor een fotosessie en tevens graag een les te willen bijwonen én ook langs te willen komen maken op de ochtend dat we naar KL gaan om een foto te maken van de kinderen staande voor de bussen. Coool! Nu hebben we toevallig ;-) een graduation/Paya Party op de agenda staan op zaterdag 13 december as. en ik vroeg of ze wellicht ook dan ook langs wilden komen . . . Wacht, mijn telefoon gaat . . . zo terug . .

:-) :-) :-), dat was iemand van HQ, afdeling communicatie, ze willen een verhaal publiceren over een succesvolle CDO’er en ze heb mij!!!!! :-) daarvoor geselecteerd. Wat cooool!!! Wordt er bijna emotioneel van. Al het harde werken, al het afzien, wordt op deze wijze beloond! Voel me echt supervereerd en tonnen energie om nog meer onmogelijke ambities waar te maken :-)!

Oke, waar was ik gebleven. Oh ja, de pers uitgenodigd voor het bijwonen van de graduation en ze gaven aan graag te willen komen :-)! Zo coool! Begin zo langzamerhand beetje zenuwachtig te worden, want heb naast de pers, ook alle leden van Rotary Board uitgenodigd die ook allemaal graag willen komen. Vond ik wel zo fair, gezien het feit dat ze de dure trip naar KL voor ons gaan betalen en omdat het me een goed middel leek om ze nog meer voor Paya te winnen. Daarnaast zijn natuurlijk alle studenten aanwezig (inmiddels bijna 90), de ouders en overige bewoners van Paya. Vond het namelijk wel leuk om er niet alleen een graduation van te maken, maar ook een beetje een Paya party. Een uitdaging met een budget van RM300 per maand (geld opsparen van voorgaande maand mag niet).

Woensdag 3 december

Inmiddels 3 weken later en alles is in een stroomversnelling geraakt. Ik weet niet eens waar te beginnen, er is zoveel gebeurd en zó druk geweest met het organiseren van dingen die op stapel staan. Gewoon maar in volgorde dan. Allereerst word ik as vrijdag – soort van nationale NGO/vrijwilligersdag – in SOLS HQ verwacht voor het geven van een presentatie over mijn werk als CDO’er voor SOLS. Dit naar aanleiding van te zijn geselecteerd als succesvolle CDO’er, waarna ik een verslag over mijzelf heb moeten schrijven wat vervolgens door SOLS nog wat is aangedikt en ik de volgende dag terug kon lezen in de Social Media . De titel van het verhaal: “The key to succes? Happiness!”. Grumph, cool wel natuurlijk en ik geef toe dat deze titel niet geheel uit de lucht komt vallen en (min of meer) afkomstig is uit mijn eigen ingediende verhaal, maar toch . . . tvoelt wel een beetje teveel van het goede allemaal.

Al moet ik toegeven dat er wel geweldige dingen gebeuren in Paya. Onlangs iemand ontmoet van de zogenaamde KL Super Car Club, waar het volgende geweldige event uit is voortgekomen. As. zondag komen vanuit KL zo’n 20 tot 35 sportwagens (Ferrari’s, Porsches, Lambourghini’s etc.) naar Paya, volledig volgeladen met (alweer de derde lading) tweedehands kleding om de kleding te droppen maar ook om een geselecteerde groep studenten/villagers mee te nemen voor een ritje! De studenten/villagers willen me nog steeds niet geloven. Weetje, ik kan het zelf bijna niet geloven. En alsof dat nog niet genoeg is, komen ze ook nog eens een zak met geld brengen, ingezameld onder de leden. Wooooow!!! Eééén om het nog mooier te maken. Er komt iemand van de nationale pers!!! én een lokale TV-zender. Daarnaast is de Temerloh Police Force ingeschakeld, want ’t gaat me daar een verkeerszooitje worden :-)! Kijk er nu al naar uit! Verder heb ik iemand ontmoet, van een één of ander bouwbedrijf, die mij tijdens het gesprek vertelde dat zijn bedrijf ieder jaar een bedrag doneert aan een goed doel, maar dat het bedrag, minimaal RM10.000, voor dit jaar nog nergens aan is toegekend (en dat terwijl het jaar bijna voorbij is!). Ahum, beste meneer van het bouwbedrijf “Are you talking to me?” Het gesprek eindigde met dat hij het één en ander de volgende dag met zijn baas zou bespreken en er zsm bij mij op terug zou komen. Nog amper wakker die volgende ochtend, ontvang ik al een bericht met de mededeling dat het bedrag voor Paya gereserveerd is. Omg!!! Wooow! Later die dag bel ik de beste man op om hem te bedanken, maar ook om te achterhalen over welk bedrag we werkelijk praten. Hij zegt: “Maak maar een wensenlijst en dan stuur ik een aannemer langs om te kijken wat het allemaal gaat kosten”. Oké, doen we!

Naast dit bedrag en het geld van de Supercars Club, zit er nog een bedrag in de pijplijn, namelijk van de Rotary Club die op graduation day langskomen om voorafgaand aan de graduation samen met mij, de chief of the village en enkele andere prominenten uit de village de behoeften van Paya te bespreken. Inmiddels ben ik met alle drie partijen al een beetje overeengekomen, om al het geld bij elkaar te leggen en een voorstel gedaan voor een volledige renovatie en uitbreiding van de Balai Raya. De Balai Raya heeft nodig een opknapbeurt nodig en inmiddels vinden er teveel dingen (soms tegelijkertijd) plaats in de Balai Raya. Wij hebben onze dagelijkse lessen in de Balai Raya van 14 tot 22 uur, daarnaast onze workshops, vrijdagavond activiteiten of anderszins (onlangs bijvoorbeeld een kapper op bezoek gehad, een twee dagen durende dentil clinic en een medical clinic staat op stapel), terwijl ook de huisvrouwen of andere villagers er hun vergaderingen willen houden én wij er ook nog eens wonen. Beetje veel van het goede. Mijn idee is om het hele pand te renoveren, te schilderen, te pimpen (inclusief het speelterrein), zodat álle kinderen van Paya dadelijk graag naar school komen :-) én uit te breiden met een slaapkamer/woonruimte en daarnaast een apart gebouwtje te bouwen met openbare toiletten en douches voor de bewoners van Paya. Tot dusver hebben alle drie partijen aangegeven hier graag aan mee te willen werken! “Helaas” ga ik zelf van het resultaat niet meer mee genieten, want ik ga een overstap maken naar HQ!!! En ik kan je niet vertellen hoe blij ik daarmee ben! Alle succesverhalen op een stokje, maar ik ben de dunne matras, de vier muren van de Balai Raya en de insecten mééér dan zat! Met ingang van 5 januari ga ik, met tot dusver één (Nederlandse) collega en een nog nader op te zetten team, werken aan (het opzetten van) resultaatmeting binnen de organisatie. SOLS breidt steeds verder uit en wordt steeds professioneler, maar op het gebied van ‘impact analysis’ doen ze nog vrij weinig. Twee weken geleden voorzichtig aangegeven dat ik graag verder binnen de organisatie wil doorgroeien, waarna ik op het kantoor van ‘de baas’ belande. Hij reageerde enthousiast en bood mij allereerst aan om Regio Manager te worden, maar dat deed me iets teveel denken aan mijn laatste baan in Nederland en ik voelde gelijk alweer de stress door mijn hele lijf gaan. Mijn non-verbale reactie werd gelijk opgemerkt, waarna hij met dit voorstel kwam. Ik heb er echt heel veel zin in. Even weer iets heel anders, andere mensen (die ik overigens inmiddels allemaal al wel ken en goed mee overweg kan), even weer naar de bewoonde wereld en even weer mijn hersenen gaan gebruiken. Bovendien is de baan supercool, omdat we van scretch af aan alles op moeten gaan zetten (inclusief het team) en ik ook met een heuse auto rond mag gaan crossen in Malaysia om centra te bezoeken en CDO’ers te helpen om volgens de nieuwe resultaatgerichte werkwijze te gaan werken. Hoewel ik 5 januari al ga beginnen, heb ik wel de ruimte gekregen om nog tot eind januari me met Paya te mogen bemoeien om dingen af te maken, met natuurlijk als finishing touch de excursie naar KL op 31 januari (word ik gelijk weer thuis afgeleverd. Haha). Nog drie weken in de village ééén daarna allereerst nog twee weken vakantie!!! En die ga ik zeker niet in the village doorbrengen. Inmiddels een ticket geboekt naar Borneo :-)! Nog geen idee wat ik daar ga doen, maar de Lonely Planet op zak en dan zien we wel. Bovendien heeft SOLS ook centra daar, dus te allen tijde zijn er diverse uitvalbasissen beschikbaar, maar ik denk dat ik afgezien van Kerst en Oud en Nieuw, vooral even lekker ergens in mijn eentje dagen achtereen op een afgelegen strandje ga liggen om de overkill aan indrukken te verwerken en eindelijk even te kunnen genieten van de Maleisische zon :-)!

Nou, ik geloof dat ik het hier maar bij moet laten, anders wordt het wel een heel lang verhaal, maar dit was t denk ik op hoofdlijnen ook wel zo’n beetje. Bottom line of the story: het gaat erg goed met me en er gebeuren veel mooie dingen! Soms mis ik Nederland en zou ik willen dat ik even terug kon zijn. Soms vind ik het moeilijk dat ik niet even iemand kan bellen om mijn verhaal kwijt te kunnen en te delen wat er hier allemaal (met mij) gebeurt, maar daar staat tegenover dat ik veel voldoening uit mijn werk haal en eindelijk het gevoel dat ik datgene doe wat ik altijd graag heb willen doen. Benieuwd hoe mijn nieuwe leven dadelijk hier op het hoofdkantoor gaat bevalllen, maar eerst nog even op vakantie. Borneo here I come :-)! Jullie veel plezier met sneeuwpoppen maken, ik lig op het strand!

Heel veel liefs van mij, Hester

Mocht je nog niet uitgelezen zijn:
https://serve247.wordpress.com/tag/orang-asli/