Namasté

Beste allemaal,

Met mij gaat alles goed, maar Nepal gaat (opnieuw) door moeilijke tijden. Alsof het straatarme land nog niet genoeg te verduren heeft (gehad) na de twee zware aardbevingen op 25 april en 12 mei jl., waarbij zo’n 8.600 mensen om het leven kwamen, bijna 15.000 mensen gewond raakten, bijna 750.000 huizen werden verwoest, infrastructuren volledig werden plat gelegd en het culturele- en spirituele hart van Nepal met haar vele religieuze bouwwerken, zoals tempels en beelden, die op de werelderfgoedlijst van Unesco staan, zwaar beschadigd werden.

Na een periode van rouw, begon het land vol overgave aan de wederopbouw. De nieuwe constitutie, die na jaren van politieke strubbelingen, op 20 September jl. van kracht werd, gaf het land extra hoop op stabiliteit en vooruitgang. Een nieuwe regering werd gevormd met een doorbraak ten aanzien van de gelijkheid van mannen en vrouwen, want voor het eerst in de geschiedenis werd een vrouw gekozen als voorzitter van het parlement, Bidya Devi Bhandari.

Even leek het de goede kant op te gaan. Niet echter iedereen is even blij met de nieuwe constitutie, dat van Nepal een federale en seculiere republiek heeft gemaakt. Voornaamste tegenstanders betreffen de Madeshis en de Tharu, twee ethnische bevolkingsgroepen woonachtig in het gebied genaamd de Terai (een strook land volledig vanaf het uiterste zuiden van Nepal tot het uiterste noorden en grensgebied met India vormt). Deze twee groeperingen vormen zo’n beetje 40% van de totale Nepalese bevolking en hebben, in het bijzonder de Madeshis, nauwe etnische banden met India.

De tegenstanders van de constitutie (Tharu, Madeshis en de Terai Madhes Sadbhavana Party) tonen hun onvrede door al ruim twee maanden lang de grenzen met India te blokkeren, al dan niet ondersteunt vanuit Indiase zijde. In het bijzonder goederen waarbij Nepal volledig afhankelijk is van import vanuit India, worden tegenhouden (diesel, gas en kerosine). Dagelijks leiden de protesten tot clashes tussen protesterende en politie/militairen, waarbij al veel mensen om het leven zijn gekomen (op soms lugubere wijze). Daar waar voor de crisis zo’n 300 tot 350 trucks met 12.000 liter diesel per truck per dag binnenkwamen, is dat aantal nu gedaald tot zo’n drie tot vijf trucks per dag, waarbij de eerste afnemers de regering, politie en militairen betreffen. Er zijn al geruime tijd onderhandelingen gaande met het andere grote buurland China, maar tot dusver heeft dat weinig opgeleverd. Bovendien is toegang vanuit China een stuk moeizamer, omdat aanvoer door de bergachtige Himalaya leidt (en tot voor kort op diverse plaatsen werd geblokkeerd door enorme rotsblokken als gevolg van de aardbeving).

De situatie duurt nu al ruim twee maanden en betreft inmiddels niet langer uitsluitend een politieke crisis, maar ook een humanitaire crisis. De gevolgen zijn dramatisch! De rijen voor de benzinepompen (die overigens inmiddels gesloten zijn) zijn enorm, gelijk de rijen voor het hervullen van de gasflessen. Zie bijgaand enkele foto’s, afkomstig van internet. Artikelen worden schaars: winkels zijn minder bevoorraad, restaurants bieden slechts nog een beperkt menu aan, (geen toevoer, maar ook geen gas om te koken), gezinnen kunnen niet meer functioneren. Ziekenhuizen hebben een zwaar tekort aan (essentiele) medicijnen en steeds meer scholen sluiten: schoolbussen rijden niet meer of nauwelijks, en er is een tekort aan lesmaterialen. De prijzen van taxi’s en het openbaar vervoer zijn met zo,n 300% gestegen en bussen (die nog rijden) zijn overvol (understatement, zie bijgaande foto's). Internationale NGO’s (INGO) die na de aardbeving zijn binnen gekomen om hulp te verlenen, zijn in steeds mindere mate hun programma uit voeren. Ook wij raken zo langzamerhand door onze voorraden diesel en gas . . . Er is weinig hoop dat de crisis op korte termijn over zal gaan.

Enkele maanden na de tweede zware aardbeving werd Nepal weer volledig veilig verklaard en veilig voor toerisme (als één van de voornaamste inkomstbronnen). De mensen likten nog steeds hun wonden, maar langzamerhand verdween de crisis naar de achtergrond en werd er vol overgave en met nieuwe hoop aan de wederopbouw gewerkt. Het toerisme kwam weer op gang, kracht bijgezet door campagnes vanuit de overheid met als motto: ‘Steun Nepal door ons te bezoeken!’.

Nu wordt het land opnieuw geteisterd en blijven de toeristen opnieuw weg. De aardbevingen hebben het land in diepe rouw gebracht en onherstelbare (emotionele) schade aangericht. Door de crisis nu wordt iedereen (opnieuw) geraakt: de economie ligt plat en de aardbeving herstellende werkzaamheden worden noodgedwongen stil gelegd. De winter staat voor de boeg, met de inmiddels al steeds kouder wordende nachten. Veel mensen in afgelegen/hoger gelegen gebieden zitten met smart te wachten op hulp: op toevoer van dekens om de koude nachten door te komen, of herstel van hun zwaar beschadigde huizen die onvoldoende warmte bieden voor de kou en bovendien onveilig zijn om in te wonen. Het raakt me diep dat dit prachtige land, met haar prachtige natuur, (spirituele) cultuur en de oh zo vriendelijke mensen, opnieuw zo zwaar getroffen wordt. Het raakt me en creeert bij mij diep respect en bewondering, dat ondanks alles, de mensen in staat zijn om zich aan te passen, te accepteren (al wat is) en bovenal, te allen tijde vriendelijk blijven en vriendelijkheid blijven uitdragen.

Namasté*!

Hester

* Ik eer de plek in jou waar het hele universum samenkomt. Ik eer de plek in jou waar liefde, waarheid, licht en vrede heerst. Wanneer jij in die plek bent in jezelf en ik in die plek in mijzelf, dan zijn we één.